Job roeselare

Ik keek onderweg al uit naar volgende week.Toen hij job roeselare haar naam noemde stikte ik bijna in mijn eten.Vergis ik me nu als ik denk dat je van mij wilt horen wat je daaraan zou kunnen doen en waarom uitgerekend van mij ach, ik denk dat ik het al begrijp.Trouwens, dat vreemd job roeselare gespuis heeft voor niets of niemand respect.Ik zwijg als vermoord, ik wil je broer niet in moeilijkheden brengen, maar waarom in godsnaam een zelfmoordpoging, de verwondingen vallen nog mee.Terwijl ik mijn eerste kop koffie dronk, herinnerde ik me job roeselare dat ik gedroomd had, over ahmed, een gekke droom.Ik mocht de schort ophangen in de logeerkamer, maar kon niet bij mijn kleren en dus ging ik in het slipje naast haar staan.Misschien weet jij meer het zou me verwonderen van niet, zei bemoeial en collega mies, voor ikzelf job roeselare iets kon zeggen.Ze rijden voorbij, dacht ik opgelucht, geen seconde te vroeg de deur uit.De warmte in huis joeg job roeselare me die avond de deur uit.Gevochten op het werk hoe kom je daar bij, ze is gevallen met haar fiets.